Skip to content
Bekerfinale 2011

Bekerfinale 2011: met bus 9 naar 010

Reisverslag van de Bekerfinale 2011 FC Twente-Ajax (3-2) in De Kuip in Rotterdam

Het is elf uur op de vroege zondagochtend als ik de trap van metrostation Strandvliet afloop. Vandaag is de bekerfinale in Rotterdam en ik heb geregeld dat ik met één van de 410 bussen mee kan rijden om de wedstrijd optimaal mee te kunnen maken. Op P2 bespreek ik de wedstrijd met een paar jongens van vak 410, die zelf druk in de weer zijn met lijsten met namen: “Ja, we hebben negen bussen en die hebben we allemaal zelf ingedeeld, staat je naam niet op de lijst, dan kom je er niet in en zul je een andere bus moeten nemen.”

Een hele organisatie dus, maar het komt me allemaal heel professioneel over: “Je moest eens weten wat we er allemaal om heen organiseren. Er is zelfs al een bus vooruit gegaan. Die jongens waren een uur geleden al in de Kuip om de vlaggen en trommels en alle andere spullen alvast daarheen te brengen. Dat kan niet als iedereen al binnenkomt.”

Als het twaalf uur is wurmen we ons allen door één van de weinige poortjes naar binnen, mijn seizoenkaart wordt gescand en hoewel ik was ingedeeld voor voor cluster 3, kan ik zonder problemen doorlopen. De vooraf aangekondigde ‘strenge’ persoonscontrole blijft geheel achterwege en ook het meenemen van slechts één geopende fles water of frisdrank blijkt een fabeltje. Ik zie gasten lopen met hele boodschappentassen en zelfs eentje met een halfvolle krat bier.

Bus 9

Als ik eenmaal bus 9 heb gevonden valt me op dat er niemand met een lijst staat en ook de steward weet nergens van, dus besluit ik maar te gaan zitten. Bij de bussen 1 t/m 8 wordt wel streng gecontroleerd, nummer 9 dus niet en later blijkt dat de man met onze lijst te laat was gearriveerd; hij stond zelf nog in de rij om binnen te komen, dus glippen er ‘gewone’ supporters onze bus in waardoor een aantal 410-ers helaas een andere bus moet vinden. Ezra, de steward, haalt z’n schouders op: “Ik wist niks van een lijst, ze hebben mij niets vertelt erover, maar we komen allemaal in de Kuip toch? Ja, misschien dat ze andere kaartjes krijgen, maar echt niet op de tweede ring hoor!” Ik heb medelijden met de man die met onze lijst nu elk moment kan arriveren en misschien een paar woedende 410-ers tegenover zich zal vinden… Maar ja, het blijft allemaal vrijwilligerswerk, dus dit soort zaken kunnen gebeuren.

Intussen is het kwart over één en beginnen onze bussen te rijden. Zoiets blijft apart, een lange colonne bussen die achter elkaar de snelweg op schuiven en onder begeleiding van motoragenten als een lange streep richting het zuiden rijden. Iedere oprit wordt afgesloten als de Ajax karavaan langs trekt en iedere auto die de moed heeft zich tussen de rij te planten wordt resoluut weggestuurd. Inmiddels ben ik met m’n buurman in gesprek over vak 410, het stadionverbod dat hij ooit kreeg: “Ja dom van me, ik stak een fakkel af en werd gepakt.” De goeie ouwe tijd komt aan bod en vol verwondering hoort Bol (nee, zo heet ik niet, maar zo noemt iedereen me) mijn verhalen aan over lang vervlogen tijden en uiteraard komt de wedstrijd aan bod: “Ik voorspel je, Ajax wint met gemak, die Boschker met z’n kunstknieën staat op goal!”

Terwijl Bol en ik proosten op een goede afloop rijden we al midden in de Biblebelt, Nieuw-Lekkerland, Papendrecht en Sliedrecht lezen we op de borden: “Ja, dit is het land van de zwarte kousen en inteelt.” zeg ik, waarop Bol direct inhaakt met : “Dirkie Kuyt je moeder is je zus.” Helemaal jolig rijden we intussen de wijk Feijenoord binnen en zien we de Kuip al staan geflankeerd door de grootste moskee van Nederland: “Ja, die Pim Fortuyn draait zich om z’n graf.” Waarop ik het verhaal vertel van de bekerfinale in 2002, die 6 dagen na de moord op Fortuyn gespeeld werd: “Een half uur voor de wedstrijd kondigde de stadionspeaker toen aan dat er een minuut stilte gehouden zou worden en vroeg de fans van Ajax en FC Utrecht om deze vooral te respecteren. Nou, alle fans begonnen een klaterend applaus om te bevestigen dat ze dat respect zeker zouden tonen. Dus toen zette de plaatselijke DJ het volgende plaatje op om de stemming verder op te krikken. Weet je wat ie draaide? Ben Cramer, hij was maar een clown en nu is hij dood!” Verbijsterd kijkt Bol me aan: “Is dat echt gebeurd?” “Ja, dat was een grote hit toen en die sukkel dacht blijkbaar niet na over de tekst.”

De Kuip

Het is bijna 2 uur als we het parkeerterrein van de Kuip opdraaien, en ook hier valt de controle alleszins mee, zonder al te veel poespas loop ik naar binnen en ga een kijkje nemen op vak Y2, waar het, ondanks het tijdstip, al behoorlijk vol aan ’t lopen is. Vanuit hoger gelegen vakken klimmen er ook nog vele fans dit vak in terwijl het in de rest van het stadion nog nagenoeg leeg is. De leden van het sfeerteam hebben een waanzinnige klus gehad zie ik; op alle stoelen staan vlaggen. Dit keer niet van die goedkope plastic vodjes, maar echte vlaggen van stof! De trommels zijn geïnstalleerd en alle grote vlaggen liggen klaar. De wedstrijd kan beginnen, maar niet voordat we buiten onszelf nog kunnen vermaken met de muziek en genieten van een Amstel Light en het zonnetje. Ik merk dat de Kuip inmiddels ook tot de moderne wereld is toegetreden, want ook hier moet je tegenwoordig met muntjes betalen wat er voor zorgt dat je stukken sneller geholpen wordt.

Als ik een half uur voor de wedstrijd het toilet nog eens bezoek gooit er net iemand een rookbom naar binnen, maar gelukkig kom ik zonder kleerscheuren en pisvlekken in m’n broek weer buiten. Vak Y2 is afgeladen en dus kies ik voor het vak er naast, waar ik ter hoogte van de cornervlag een plekje aan de reling weet te vinden. Het stadion deint inmiddels op z’n grondvesten, de ploegen komen het veld op, de Twente fans ontrollen een gigantisch doek, misschien wel 20 bij 30 meter, de Ajax fans ontrollen een iets minder groot doek, maar zorgen er ook voor dat het veld de komende minuten onzichtbaar zal zijn. Die ene rookbom in het toilet was immers niet de enige, tientallen anderen belanden op het veld terwijl de ploegen zich opmaken voor de wedstrijd. Het is zes uur, zeven uur nadat ik bij de ArenA arriveerde, de grote finale gaat beginnen!

FC Twente – Ajax

De finale eindigt voor ons in een anticlimax, want FC Twente komt terug op 2-2 en weet in de verlenging zelfs de finale te winnen. Met een 3-2 nederlaag op zak besluit ik om maar niet op zoek te gaan naar mijn bus, maar om in één van de gereedstaande treinen te stappen die me in een uurtje weer terugbrengt naar Amsterdam. De stemming in de trein is behoorlijk terneergeslagen, maar als we langs de ArenA rijden begint het toch weer te kriebelen als iemand uitroept: “Vandaag hebben we dan misschien verloren van die boeren, maar volgende week pakken we hier de schaal!”

En zo geschiedde, een ontketend Ajax vaagde FC Twente van de mat, Ajax werd voor de 30e keer kampioen en de derde ster was een feit. Misschien was dit wel niet gebeurd als die bekerfinale in de Kuip gewonnen was…

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top