Skip to content
Familie Ratelband

De familie Ratelband op het sfeervak bij Ajax?

Dat Ajax de bekerwedstrijd tegen FC Volendam na een spectaculair scoreverloop toch nog winnend af wist te sluiten is natuurlijk mooi, zeker na de afgelopen week waar twee keer de nul werd gehouden bij Barcelona en PSV. Die week bleek dus toch een momentopname te zijn.

Ik heb er geen seconde van gezien gisteren, moest het na afloop doen met de commentaren op Twitter en die waren niet mals, het was dramatisch, beroerd en meer van zulks. Maar wat me vooral opviel waren de opmerkingen over de opvallend jolige sfeer na afloop. Er werd een feest gevierd als we zojuist de Champions League finale hadden bereikt. Vergelijkingen met Josti’s en Kleintje Pils werden gemaakt, men vond het geen pas geven om na zo’n draak van een wedstrijd Argentijntje te gaan spelen.

Een interessante discussie ontspon zich, want die naargeestige cynische sfeer die jarenlang in de ArenA hing is nou ook niet bepaald motiverend en opbeurend, maar inderdaad; je kan het overdrijven met dat vrolijke gedoe.

Sfeervak

En toen moest ik denken aan een hele oude column die ik november 2001 schreef. Het was één van de eerste keren dat het ‘sfeervak’ op vak 410 zich liet gelden. Ajax speelde een dramatische wedstrijd tegen Twente en wij ergerden ons op meerdere fronten, eerst aan de ploeg, later aan die positivo’s daar in die hoek;

In het stadion blijkt dat onze vaste groep een groot aantal afvallers kent; Bert Polis heeft vanavond de voorkeur gegeven aan een wijnproef-avond, het moet niet gekker worden. Maar Jack de Gier bewijst binnen vijf minuten het gelijk van onze nieuwe connaisseur, 0-1: “Het is weer precies zo als vorig seizoen, AJAX komt altijd eerst met 1-0 achter.” En daar zijn ze weer, de witte zakdoekjes: “Was het vorig seizoen ook niet na AJAX-Twente, dat de trainer er uit vloog?” En ja hoor, het wordt ook nog 0-2: “Wat doen we hier eigenlijk?” Als klap op de vuurpijl wordt Mido er ook nog uitgestuurd, maar begint AJAX zowaar te ballen, een bal op de lat: “Ik kan me een AJAX-Twente herinneren, waar Cruyff van de tribune kwam en naast Beenhakker ging zitten, direct Rijkaard in het veld bracht en AJAX toch nog op 3-2 kwam.” “Ja, lachen was dat, Tscheu la Ling scoorde toen nog een wereldgoal, maar ik zie het vandaag niet gebeuren.”

En inderdaad, deze stille hoop lijkt heel erg ijdel, op de tribune hebben we het al over Mieke Telkamp, met haar hit ‘Waarheen, waarvoor’: “Misschien moet je die tekst gewoon als je column inleveren.” En dat lijkt mij ook de beste optie, ‘Waarheen lijdt de weg, die wij moeten gaan?’

Er heerst een enorm begrafenisgevoel om me heen, alleen het sfeervak blijft opvallend positief, dit tot ergernis van mijn vakgenoten: “Hebben die gasten drugs gebruikt, worden ze per decibel betaalt, of zit de familie Ratelband in dat vak?”

Ik heb mijn schrijfblokje al weggeborgen als het 1-2 wordt. Later wordt het nog 2-2; ik kan m’n column dus weer gaan herschrijven, zeker als Wamberto met een prachtige krul er ook nog 3-2 van maakt. Wat zijn we blij, maar toch zijn we het met de F-Side eens, daar zijn de witte zakdoekjes nog niet verdwenen en gelijk hebben ze. De familie Ratelband van het sfeervak gaat nu waarschijnlijk van pure blijdschap over vuurkooltjes lopen, wij sjokken opgelucht maar zeker niet voldaan naar de metro….

Conclusie; er was toen een groep die alles positief wilde benaderen en er was een groep die zijn afkeuring toonde. En de rest van het stadion zweefde ergens tussenin. Zo moet het zijn, ieder zijn mening. En liefst in het juiste perspectief.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top