De ArenA lijkt wel een UFO

“Is dat het Ajax veld?” “Nee, dat is het trainingsveld. Het Ajax stadion staat daar verderop, zie je?” “O ja, ik zie het. Ik vind het niet echt een mooi stadion hoor, het lijkt een beetje op een UFO.” Laatst maakte Sammy (7) z′n debuut bij Ajax en zijn constatering was het eerste dat hem opviel bij het zien van de ArenA; het stadion lijkt op een ruimteschip.

Is de ArenA dus eigenlijk wel een mooi stadion? Dat is de vraag. De rest van Nederland heeft er, uiteraard, een negatieve mening over. De opmerkingen over ruimteschip, UFO, evenementenhal en -als het warm is- snelkookpan zijn op fora van andere clubs niet aan te slepen. Maar ook de Ajaxfans moeten nog steeds wennen aan hun nieuwe stadion. Het wordt gezien als zielloos, sfeerloos en soms zelfs waardeloos. De hang naar de goede oude tijd is nog steeds levensgroot aanwezig, want blijkbaar was het in de Meer en het Olympisch stadion allemaal beter. Dáár heerste een echt Ajax-sfeer, dáár waren de stoeltjes nog in Ajax-kleuren, dáár kwamen de tegenstanders nog met knikkende knieën naar toe en dáár was het pas echt gezellig.

Olympisch Stadion

Ik maakte mijn debuut in 1976 in het Olympisch Stadion, waar Ajax met 0-2 won van FC Amsterdam. Ik was bijna 11 jaar, we zaten in vak P-Q en ik vond het stadion zeker niet op een UFO lijken, maar echt vrolijk werd ik er ook niet van. We keken tegen een hek aan, het was waterkoud en de spelers waren nauwelijks te herkennen.

Sindsdien ben ik zeer regelmatig in beide Ajax-stadions geweest en inderdaad, het was er vaak sfeervol en de mooie herinneringen zijn talrijk; de 8-2 tegen Feyenoord, waar Jesper Olsen Cruyff door z′n benen speelde. Een prachtige overwinning op PSV onder leiding van een ontketende Tahamata, supergoals van Bergkamp en Kluivert. Europacup festijnen tegen Athletic de Bilbao, Genoa, Bayern München, Malmö FF en niet te vergeten Torino. En zo kan ik nog uren doorgaan, het was één lange, mooie droom.

Maar laten we vooral ook niet de mindere momenten vergeten, een schokkende afscheids-wedstrijd van Cruyff, ettelijke keren weggecounterd door PSV, onnodige verliespartijen tegen clubs als MVV, Twente en FC Den Haag, op dramatische wijze uitgeschakeld door Celtic. Echt schokkende toestanden die ook voor eeuwig blijven hangen in mijn herinnering.

Waarschijnlijk maakt zoveel voor- en tegenspoed een stadion: als je er jaren lief en leed hebt gedeeld, met een brok in je keel hebt zitten genieten of met een misselijkmakend gevoel een nederlaag weg hebt moeten slikken. Het draagt allemaal bij aan de historie van je club en van het stadion waar je het allemaal hebt beleefd.

ArenA

En dat is misschien nou net wat de ArenA ontbeert: historische momenten, smadelijke nederlagen en prachtige overwinningen, toch?

Nou, na bijna 15 jaar kan ik ook al een behoorlijke lijst maken van prachtige ArenA momenten; het balletje hooghouden van Witschge tegen Feyenoord, de slalomgoal van Zlatan, waanzinnige overwinningen in de Champions League, onnodige verliespartijen tegen clubs als ADO, Twente en Utrecht, weggecounterd door PSV, op dramatische wijze uitgeschakeld door FC Kopenhagen…

Je ziet; als je er iets langer over nadenkt, dan is het allemaal net als vroeger, en als je vindt dat vroeger alles beter was, dan klink je als je opa en oma.

Laten we daarom koesteren wat we hebben en wat beter is geworden: geen hek met prikkeldraad voor je neus, geen politiepaarden of zeecontainers waar je je doorheen moest wringen om binnen te komen, geen stinkend en druipend pisbeton, geen lekkend dak en al helemaal geen stromende regen. Dat weegt wat mij betreft best op tegen stoeltjes in een verkeerde kleur, een gracht rond het veld en het gevoel dat je soms in een galmende megasporthal zit.

Want als die ′Temple of Doom′ inderdaad op een UFO lijkt, dan moeten we daar misschien maar ons voordeel uit halen en vertrouwen op tijden dat er in dat ruimteschip ook weer buitenaards gevoetbald wordt en we ons allemaal weer in de zevende hemel voelen!

Het komt allemaal goed…