Coffee Crèche

Zoals je misschien weet heb ik tegenwoordig mijn eigen bedrijf. Leuk om te doen, je eigen tijden bepalen en werken vanuit huis. Je staat op en kan binnen een kwartier aan het werk, geen files, stromende regen of een stampvolle tram met de verwarming op de hoogste stand.

Ideaal!

Het enige nadeel is dat alleen ook maar alleen is en je moeilijk je klanten in je slaapkamer kan ontvangen, maar gelukkig is daar een oplossing voor; de hypermoderne Coffee Corner waar je heerlijke koffie kunt krijgen, al dan niet met een fijne lekkernij! Meestal hebben ze ook wifi, dus een ideaal alternatief voor een dure kantoorruimte met ‘conference-room’.

Helaas kleven er aan zo’n hippe koffie toko ook wel nadelen, het kan vol zitten of, erger nog, de lokale moederclub heeft ‘jouw’ spot uitgekozen als alternatieve crèche. Dat is duidelijk het nadeel van de crisis, die kinderopvang is onbetaalbaar geworden en dús gaan we gezellig bijkletsen en nemen de kids gewoon mee…

Jengelend grut

Want ja, we hebben dan wel een kind, maar dat betekent natuurlijk niet dat we een ander leven gaan lijden/leiden* (doorhalen wat niet van toepassing is). Nee, naar het café met strontvervelend, jengelend grut móet kunnen, dus ’s morgens uitgebreid koffiedrinken ook! En als die mensen last van onze kinderen hebben, daar kunnen we toch niets aan doen? Je kan moeilijk de batterijen er uit halen.

En geloof me, ik heb ook kinderen en weet hoe het werkt, ik probeer me ook niet te storen aan een schreeuwend kind, maar soms knapt er iets bij me. Dan kan ik zelfs geen begrip meer opbrengen voor de ouders die zoveel wangedrag tolereren en met de mantel der liefde bedekken.

Het was hier bij BuonGiorno, waar ik -om de dag goed te beginnen- een ‘Cappuccino met een extra shot’ haalde. De zaak was -gelukkig- nog redelijk leeg, maar werd gevuld door een brullend kind dat volkomen hysterisch in de rondte liep. Vader en moeder aan een tafeltje met koffie en broodje, moeder die me vernietigend aankeek toen ik na een paar minuten vol verwondering hun kant opkeek.

En toen ik eenmaal bij de suiker/lepetjes/cacao corner was om mijn bestelling compleet te maken hoorde ik dat ze eindelijk ingreep. (Denk er zelf even zo’n kinderen-voor-kinderen R bij): “Nou, Kirrrrrra, nou moet je eens goed luisteren naar mama, want ik zeg het maarrrrrr één keerrrrrrr.’ ‘Luisterrrrrr je?’ ‘We gaan bijna weg, dus dit is je laatste kans om je cappuccino op te drrrrrrrinken en je brrrrrrroodje op te eten. Is dat ok?’ ‘Luisterrrrrr je?’ ‘Je hebt nog één minuut, anderrrrrrrrs gaan we weg hoorrrrrrr!”

Ja, je leest het goed, de kleine meid (hooguit drie jaar oud) had ook een cappuccino, althans het was -zo te zien- een warme melk met een pietsje koffie, maar toch.

Gelukkig was mijn Cappuccino ‘To Go’ en kon ik het pandemonium weer verlaten, lekker rustig thuis mijn dag vervolgen. Blij dat ik geen afspraak met een klant had dat moment 🙂