14 de musical gaat uiteraard over het leven van Johan Cruijff, ik heb 'm inmiddels…
De dronken imam
We keken Ajax-Standard Luik gisteren niet in het stadion of in de kroeg, maar gezellig thuis bij mijn gabber Rodney. Een andere setting, kleiner beeld, maar verder was het top. Een prachtige wedstrijd, lekkere hapjes en drankjes en een spervuur van flauwe en minder flauwe grappen. Ajax won afgetekend met 3-0, had over de scheidsrechter niets te klagen, de spelers vonden elkaar (Daley) blindelings en waren een team. Het was kortom een prachtige voetbalavond, maar toch schuurde er iets:
De dronken imam
De nieuwe generatie fanatieke Ajaxfans, die voorheen op vak 410 stonden en later in een hoekvak schuin boven de F-Side terechtkwamen, hebben inmiddels een plek gevonden tussen de oudere generaties fans op zuid-tribune. Gezamenlijk zorgen ze voor een fantastische sfeer, waaraan het in de ArenA zovele jaren heeft ontbroken. Er zijn inmiddels staanplaatsen voor ze gecreëerd en ook op andere manieren wordt er van alles gedaan om hen het supporteren beter mogelijk te maken, ze kunnen hun vlaggen, trommels en spandoeken in de ArenA opslaan evenals het podium en de geluidsinstallatie van hun ‘voorzanger’.
Deze man gaat, in samenwerking met de trommelaars, het koor voor in het gezang. Hij staat hiervoor op een verhoging en gilt de eerste zinnen in zijn microfoon waarna de rest inhaakt en de zoveelste aanmoediging van de F-Side rolt. Uitermate sfeervol, maar het komt in de rest van het stadion en zelfs op tv ietwat geforceerd over, want dat gegil van de voorzanger wordt dermate vervormd dat het soms net klinkt alsof er een bronstige walvis de aandacht van een gewillig potvissenvrouwtje vraagt. Enkele jaren geleden vergeleek een Twitteraar het geluid met dat van een dronken imam en misschien is dat wel de beste omschrijving.
Wij, de supporters van de oude stempel, vragen ons wel eens hoofdschuddend af waarom al die hulpmiddelen nodig zijn, want vroeger -toen alles beter was- zette je op vak F gewoon een lied of strijdkreet in, je vrienden om je heen volgden al snel en als je mazzel had dan nam het hele vak het over. Nu wordt het strak geregisseerd, de leider die letterlijk wat hoger staat dan de rest zet in, de maat wordt geslagen en het gezang zwelt op.
Het wordt door concurrerende fans, uit Rotterdam bijvoorbeeld, gezien als mechanisch en onecht; smalende opmerkingen als ‘Argentijntje spelen’ zijn vaak niet van de lucht, maar het is een tendens die ik niet heel snel uit de ArenA zie verdwijnen. De bewuste fans zullen zich ongetwijfeld op de borst kloppen dat het dankzij hun verwoede pogingen een stuk sfeervoller is geworden in het stadion en daar hebben ze absoluut een punt.
Maar misschien moeten ze het toch eens zonder die belachelijke microfoon proberen, want er is niets zo mooi als een supporterslied dat bij een (en dus niet per se de leider op de apenrots) supporter begint en als een lopend vuurtje om zich heen grijpt, het hele vak in vuur en vlam zet en zelfs overslaat naar de rest van het stadion. Zo ontstaan er soms ook spontane leuzen en geniale supportersliederen, want die vallen niet te regisseren.
Probeert het eens, of zet in ieder geval dat geluid zachter, want dat krolse geschreeuw is geen gehoor en komt bespottelijk over.