Skip to content
WambertoTour 19 februari 2012

Wamberto Tour: Reisverslag

Op een koude zondag in februari 2012 ging ik met een aantal voetbalbloggers op Wamberto Tour, hier het reisverslag van die memorabele dag:

WambertoTour 2012Het is zondagochtend heel vroeg in de morgen als ik wakker schrik. ‘Hoe laat is het? Ik heb me toch niet verslapen? Ik heb toch wel die wekker aangezet?’ Dikke stress dus, het is vandaag de dag van Blogbroederstripverhaal, een evenement waar we al weken reikhalzend naar uit hebben gekeken, maar aangezien de slaapkamer van mijn vriendin zo zwaar is verduisterd dat ik zelfs haar niet zie liggen naast me, zit er niets anders op dan op te staan om te zien hoe laat het is.

In de keuken zie ik dat ik keurig op tijd ben en merk dat ik in de binnentuin aan de achterkant van het huis geen enkel teken van leven zie; alles is donker en in diepe slaap. Ook aan de straatkant hetzelfde beeld; pikkedonker en uitgestorven. Blijkbaar is Amsterdam op zondagochtend tussen 6 en 7 een Ghosttown die zijn weerga niet kent. ‘Je zal maar iedere week zo belachelijk vroeg je nest uit moeten, omdat Ajax weer eens om half één een uitwedstrijd speelt.’ Denk ik nog, wat een leven!

Na een kop koffie en een warme douche spring ik op m’n fiets en rij door een langzaam ontwakend Mokum richting Centraal Station, snel kaartje kopen en naar Starbucks om mijn reisgezelschap te ontmoeten. Aangezien ik de eerste ben heb ik nog tijd om Twitter te checken en tot mijn grote spijt te ontdekken dat Blogbroeder Menno Pot er toch niet bij zal zijn vandaag. En ook uit Den Haag en Groningen druppelen de elektronische afmeldingen binnen, geen balgevoel, geen doordebenen, geen kent u deze nog en geen stadiongebod dus vandaag.

Antwerpen Centraal

WambertoTour 2012En net op het moment dat ik begin te wanhopen komt daar gelukkig wel de familie Voetblah binnen en kunnen we ons opmaken voor de lange reis richting Vlaanderen. Onderweg worden er herinneringen opgehaald aan vorige reizen en reeds plannen gesmeed voor volgende keren. En voordat we het goed en wel  door hebben rolt de internationale trein het schitterende Antwerpen Centraal al binnen. We zitten keurig op schema en besluiten ter plekken om maar een trein later richting Berlaar te nemen, want stel je voor dat er helemaal niets te beleven valt daar? Nee, dan kun je beter in de majestueuze stationsrestauratie van Antwerpen je tegoed doen aan mooie anekdotes, een voorzichtig eerste biertje en rijk belegde broodjes.

Anderhalf uur later, net als we besluiten er nog ‘eentje’ te nemen, blijkt de trein al bijna te vertrekken, waardoor we plotseling met gestrekte draf richting trein moeten. Gelukkig hebben we een voetballer in ons midden die de vorige dag niet mocht spelen, dus blaakt van de overtollige energie en die met een denderende eindsprint de trein haalt en zorgt dat de deur openblijft tot de oudjes onder ons ook hijgend en puffend het Belgische boemeltje bereiken.

Twintig minuten later stappen we uit op Melkouwen en lopen we richting het ‘plein’ van de FC Heikant, waar we met een hoop Hollandse bravoure onze entree maken in het prachtige pietepeuterige sportpark. En juist als we de kantine inlopen staan we in oog in oog met de reden, en het excuus van deze dag: Wamberto!

Wamberto

WambertoTour 2012Een ontspannen gesprek volgt, Wamberto is zichtbaar opgetogen met ons bezoek en vertelt honderduit over zijn tijd bij Ajax, Zlatan, Maxwell, die eikel van een Koeman en uiteraard de 2-2 tegen FC Utrecht, waarna hij richting kleedkamer gaat.

Inmiddels is de voorzitter ook aangeschoven en bieden wij hem onze cadeaus namens NAC (een vaantje), Amsterdam (tulpen) en Ajax (jodenkoeken) aan en na een goed gesprek en een paar pintjes is het eindelijk drie uur, de match gaat beginnen! Een deel van onze groep wil het liefst achter glas in het zonnetje de wedstrijd zien, maar uiteindelijk besluiten we toch om buiten aan de reling te gaan staan. Als je een wedstrijd achter glas wil zien, dan kun je net zo goed in het uitvak van een gemiddeld eredivisiestadion plaats nemen.

Eenmaal buiten scoort Wamberto al snel de eerste goal en komt hij recht op ons af rennen, waarop wij alle aandacht van de Vlamingen rond het veld definitief op ons gevestigd weten. Eentje er van, in het bezit van een gigantische Sint Bernhard, wist me te vertellen dat Wamberto altijd heel aardig is voor de toeschouwers: “D’n vorige match zei hij al van te voren dat hij naar mijn hondje zou komen. En dat heeft ie ook gedaan hè!” Zo belangrijk waren we nou ook weer niet, als we dat soms dachten.

Maar toch, het ijs is gebroken, de Vlamingen om ons heen zetten zich over hun schroom heen en knopen hun gesprekken aan met ons en moeten erg lachen om mijn arsenaal aan Wamberto grappen die ik jaren na dato, in een andere setting, schaamteloos nog een keer over het veld kan schreeuwen:

“Wamberto! Maak nou godverdomme een keer gebruik van je lengte bij een kopduel!”

Het verhaal dat Wamberto zoveel balgevoel heeft, omdat ie ‘als kind zijnde dat ding waarschijnlijk zelf in elkaar genaaid heeft in Brazilië’, roept toch al menig opgetrokken wenkbrauw op en mijn anekdote over het appartement van Wamberto in Diemen doet de rest.

Het is natuurlijk voor een Vlaming al moeilijk om een stortvloed van sappig Amsterdams te volgen, Baantjer werd niet voor niets van ondertitels voorzien, maar als ze dan een verhaal horen dat Wamberto in z’n eerste jaar bij Ajax in een appartement woonde op de 7e verdieping van een flatgebouw in Diemen, en dattie als hij moest trainen altijd de lift naar beneden nam, maar als hij ’s middags thuis kwam altijd tot de 4e met de lift ging om vervolgens te lopen naar de 7e. En dat Wamberto geen keuze had, want hij kon niet bij het knopje van 7. Dan bereik je al snel dat een gemiddelde Vlaamse voetbalfan je vol ongeloof aankijkt en wordt het tijd om eens een rondje om het veld te maken…

FC Heikant – Linda Olen

WambertoTour 2012Zoals je in andere verslagen al hebt kunnen lezen was de wedstrijd prima te doen, een heerlijk voorjaarszonnetje, aardige mensen om het veld en een lachende Wamberto er op, biertje in de hand, hamburgertje er bij, wat wil een mens nog meer? Zo’n dag werkt meer dan louterend op een Ajacied als ik, die helemaal verzuurd is geraakt door alle roddel en achterklap in de slangenkuil Ajax.

Na de wedstrijd werden we groots ontvangen in de bestuurskamer, broodjes en een ’tas’ koffie, nog meer verhalen en vriendelijkheden, wat een aardige mensen! Direct na deze ontvangst kwam Wamberto een gesigneerd shirt brengen, waar ik  om had gevraagd, waarop we met z’n allen richting kantine togen. Daar deed onze kleine vriend z’n meest opmerkelijke onthulling, je moet altijd na de wedstrijd twee pinten Hoegaarden drinken, dan ben je in één klap van je zware bovenbenen af…

Uiteraard bleven we nog ouderwets gezellig ‘even’ hangen in de kantine om uiteindelijk de thuisreis te aanvaarden. Jammer dat die niet zo soepel ging als de heenreis en dat we bij het overstappen in Roosendaal in een roedel carnavalsvierders terechtkwamen, maar deze dag gaat niemand me meer afpakken. Wij hadden ons eigen Carnaval, voetbalcarnaval, met misschien wel de meest sympathieke Braziliaan die ooit voet heeft gezet op Hollandse wal: Wamberto!

Obrigado Pippo!

Klik hier voor het fotoverslag.

Dit bericht heeft 3 reacties

    1. Dank je wel Mark. Ben blij dat je het helemaal gelezen hebt, kreeg al feedback dat het best lang was.

      Check de site van Voetblah, er komt weer een reisje aan in het kader van de Rode Lantaarn!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top