Sjakie Wolfs

Het is vandaag precies tien jaar geleden dat de meest beroemde materiaalman van Nederland, Sjaak Wolfs, overleed. Een mooie gelegenheid om eindelijk eens het verhaal te vertellen over mijn ontmoeting met Sjakie Wolfs in het oude Ajax stadion aan de Middenweg. Het was op een mooie zaterdag in mei 1995, Ajax was in voorbereiding op de Champions League finale in Wenen en had dat weekend geen wedstrijd. De geplande topper tegen Feyenoord was verplaatst naar de donderdag ervoor, zodat Ajax alle tijd had om zich rustig op de finale voor te bereiden.

Het toeval wilde dat de Supportersvereniging Ajax die dag een gecombineerde rondleiding had georganiseerd door het Ajax stadion, ook wel bekend als De Meer, en de Amsterdam Arena, die toen nog in aanbouw was. Een unieke gelegenheid die ik natuurlijk met twee handen aangreep en die nog mooier werd doordat de selectie een paar vrije dagen had gekregen voordat de reis naar Oostenrijk gemaakt zou worden. Wij mochten ons daardoor bijna vrij door het stadion bewegen. We zagen de bestuurskamer, waar alle eerder gewonnen Europacups en wereldbekers achteloos in een vitrine stonden gepropt. We mochten het spelershome in, de kleedkamer en vervolgens het veld op. En dan niet achter een lint aan de zijlijn, maar gewoon het heilige gras van de Meer op slenteren, foto’s maken en bedenken dat dit stadion nog een laatste seizoen gebruikt zou worden voordat we naar dat gigantische bouwwerk in de Bijlmer zouden verhuizen.

Schuilnaam NONO
Maar het mooiste moest toen nog komen, want onze rondleider zag Sjakie Wolfs rondscharrelen in de catacomben onder de eretribune en regelde een audiëntie voor ons. We mochten het – volgens Sjaak – heilige der heiligen betreden: het materiaalhok dat ergens diep onder de tribune was weggestopt. Het was niet zomaar een hok, maar volgens het opschrift op de deur was het een heus MATERIAAL MAGAZIJN, dat werd bestiert door DHR.J.WOLFS. met daaronder nog wat extra duiding: SCHUILNAAM: NONO. We stapten ademloos en met een lichte spanning naar binnen om daar in een Amsterdamse spraakwaterval terecht te komen die zijn weerga niet kent.

Sjaak Wolfs was in die jaren een echte BA-er geworden, een Bekende Amsterdammer, vanwege zijn wekelijkse optreden op AT5. In items als het Minuutje van Sjaak hadden we reeds kennis gemaakt met de altijd vrolijke, typische Amsterdammer die de kijker meenam in zijn wereld van Ajax en die van voetbalschoenen in het bijzonder. Zo wisten we na verloop van tijd allemaal dat je bij slecht weer met pinnen moest spelen en bij mooier weer óf een bevroren mat op dopjes. En ook leerden we de culinaire voorkeur van Sjakie kennen, want na afloop van vrijwel ieder interview wist hij te melden dat hij ‘naar huis ging, lekker een balletje eten’.

En denk nou niet dat Sjaak Wolfs alleen op tv zo was, want al gauw bleek dat hij in het dagelijks leven precies dezelfde persoon was. Hij vertelde honderduit over zijn vak als materiaalman en wist ons vooral duidelijk te maken dat zijn werk heel belangrijk was, die twee woorden stopte hij in iedere zin die over zijn lippen kwam die dag. Goede schoenen zijn heel belangrijk, goed materiaal is ook heel belangrijk, zorgen dat alles netjes en schoon is? Heel belangrijk. Op de vraag wat nou de beste voetbalschoenen zijn, pakte hij een paar Adidas World Cup schoenen uit het vakje met nummer 3 er op: “Kijk, die achterkant, bij de hiel moet haaks op de zool en rechtop staan: heel belangrijk.”

Hij legde uit dat iedere speler een nummer had, vaste rugnummers bestonden nog niet in 1995, en dat hij zo precies wist welke schoenen van welke speler waren, hoewel hij dit in een groot aantal gevallen ook uit z’n hoofd wist. Maar het was natuurlijk, heel belangrijk, zorg dat hij zich niet zou vergissen en een speler als Kanu de verkeerde kicksen zou krijgen. Kanu, zo leerden we, had maat kano en die kun je natuurlijk niet opschepen met de schoentjes van Marc Overmars.

Voor we het wisten had Sjaak dan ook een schoen van beide spelers in zijn handen, we konden ons direct voorstellen dat een vergissing snel zou zijn gemaakt, het scheelde maar een paar maten…

Het verhaal ging nog even verder, want Sjaak had er ook voor gezorgd dat er die week getraind werd met de Adidas ballen die ook tijdens de finale tegen Milan gebruikt zouden worden: “Heel belangrijk.” En na wat advies aan de ‘vaders en moeders met kinderen’ werkte hij ons met zachte hand zijn heiligdom weer uit, alle schoenen moesten tip-top in orde zijn (heel belangrijk) en het materiaal moest in grote hutkoffers worden gepakt en klaar staan als de bus naar Schiphol zou vertrekken.

“Of we gaan winnen? Ik hoop het, maar aan het materiaal zal het woensdag niet liggen.”

En daar heeft Sjakie volledig gelijk in gekregen en zijn we hem, heel belangrijk, eeuwig dankbaar en nooit vergeten.