Skip to content
Nike Park Paris 1998 Poster

Football Totalitaire

Terwijl we ons opmaken voor het WK voetbal in Brazilië, waar  ophef is rond stadions die niet op tijd af dreigen te komen en de bevolking al duidelijk heeft gemaakt dat ze de vele miljoenen die in de zakken van de FIFA verdwijnen liever uit hadden gegeven aan ziekenhuizen en andere sociale doelen, is de discussie over de komende WK’s in Rusland en vooral Qatar al volledig opgelaaid.

Het doet menig voetballiefhebber met weemoed terugdenken aan WK’s in het verleden, waar de bal nog gewoon rond en wit was, of bruin. En de voetbalschoenen zwart, of bruin. Waar commerciële en politieke belangen nog ondergeschikt waren aan het spel. Dat waren nog eens tijden toch?

Nou niets is minder waar, want er is zo’n beetje rond ieder WK wel gedonder geweest! Zo ook tijdens de editie van 1998 in Frankrijk, waar de commerciële oorlog tussen Adidas en Nike leidde tot een golf van verontwaardiging in Frankrijk.

Adidas was sinds de jaren ’50 uitgegroeid tot het meest invloedrijke merk in de voetbalwereld, gevolgd door PUMA, maar kreeg er in de jaren ’90 een nieuwe concurrent bij; NIKE. Het Amerikaanse sportmerk timmerde al behoorlijk aan de weg, maar was in de voetbalwereld totaal afwezig tot men besloot ook hier een voet aan de grond te willen krijgen.

Nike Brasil reclame

En dus werden miljoenencontracten met invloedrijke landen en clubs gesloten, met als absolute hoogvlieger het Braziliaanse voetbalteam.  In 1996 sloten de Amerikanen een contract ter waarde van ruim honderd miljoen dollar met de Braziliaanse voetbalbond (CBF). Maar ook andere toplanden die aan het WK van 1998 meededen hadden NIKE als sponsor, Nederland, Zuid-Korea, Nigeria en Italië en had daarmee een vertegenwoordiger uit ieder continent.

Adidas was officieel kledingsponsor van de FIFA en had met landen als Frankrijk, Spanje, Duitsland en Argentinië ook een aantal troeven in handen. En toen het Duitse merk aankondigde dat ze een Football-Parc gingen openen op het Trocadero naast de Eiffeltoren, besloot NIKE het grootser en meeslepender aan te gaan pakken.

Nike Parc

Op het plein van ‘la Dèfense’, ook wel de moderne Arc de Triomphe genoemd, werd het miljoenen kostende Nike Parc uit de grond gestampt. Het was in alles groter en dat werd nog eens onderstreept door een reclamecampagne die z’n weerga niet kende. En daar ging het mis, want waar NIKE had ingezet op groot, groter, grootst (je weet hoe Amerikanen zijn) gingen de bijpassende posters een stap te ver volgens de Parijzenaars. Want teksten als ‘De Volksrepubliek Voetbal’ en ‘Jeugd van de wereld, het voetbal roept jullie, verenig je’ in combinatie met beelden die wel heel erg leken op vooroorlogse propaganda brachten een storm van protest op gang.

Het gevolg was dat de posters in de ban gingen en NIKE excuses moest maken, maar het merk had z’n vinger stevig in de voetbalpap. Dat de finale tussen Brazilië en Frankrijk verloren werd en boegbeeld Ronaldo onder de immense druk bezweek en als een dood vogeltje over het veld zwalkte deed daar niets aan af.

Dit artikel in het Reformatorisch Dagblad is tekenend voor de gedachtegang van een hoop mensen in die tijd, hier worden zelfs de Nazi propaganda en Leni Riefenstahl van stal gehaald en haalt de schrijver van het stuk nog even fijntjes uit naar Patrick Kluivert die in zijn ogen nooit op een postercampagne van NIKE had mogen staan. Achteraf bleek dat deze campagne van Adidas was…

Ik heb tijdens dat WK een weekje rondgereisd, een aantal wedstrijden gezien en tijdens mijn verblijf in Parijs natuurlijk ook het Nike Park bezocht. En om heel eerlijk te zijn zag ik die posters hangen in de metro en vond ze stiekem best mooi, maar smaken verschillen…

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top