Paolo Rossi

Eén van mijn voetbalhelden is Paolo –Pablito– Rossi (1956-2020) dé man van het WK in 1982

Dat hij de Gouden bal won tijdens de Mundial was op zich al wonder, want er liep daar in Spanje een heel contingent topspelers rond die je op voorhand eerder die prijs zag winnen. Wat te denken van de Brazilianen Zico, Sócrates en Falcão? of de Argentijnen Kempes, Maradona en Ardiles? Of Kevin Keegan en Michel Platini? Nee, het werd Paolo Rossi, de spits die twee jaar eerder nog geschorst was vanwege een omkoopschandaal in de Italiaanse Serie A, een schorsing die afliep op 1 mei 1982. Een dikke maand voordat het wereldkampioenschap van start ging.

Lanerossi Vicenza

Paolo Rossi werd, samen met zijn twee jaar oudere broer Rossano, op zijn zestiende gescout door Juventus. Het is een harde leerschool voor de broers, waardoor Rossano na een jaar gedesillusioneerd terugkeerde naar huis. Maar Paolo hield dankzij een ijzeren wil vol, hoewel hij wel de nodige tegenslag te verwerken. Maar liefst drie meniscus operaties en een gebroken pols waren zijn deel, waardoor hij nooit echt doorbrak bij De Oude Dame.

Hij werd uitgeleend aan Como, dat ook in de Serie A speelde, en weer een jaar later mocht hij het in de Serie B bij Lanerossi Vicenza proberen. En daar zag het eindelijk mee; het team draait steeds beter en wordt kampioen. Rossi leefde helemaal op en verhuisde van de rechtsbuitenpositie naar de spits. Hij was sterker geworden, had een fijne en functionele techniek, hij kon zich prima losmaken uit de mandekking en werd onverbiddelijk in het afstraffen van verdedigingsfouten.

En hij had een neusje voor goal, stond altijd precies waar de bal kwam

Een seizoen later werd de club tweede, achter Juventus, en Rossi scoorde aan de lopende band, het was logisch dat Juve hun speler terug wilde. Maar dat liep anders, want dankzij een volhardende voorzitter bleef hij ‘gewoon’ in Vicenza spelen. Dat werd een beduidend minder seizoen en de club degradeerde waardoor Paolo Rossi op zoek moest naar een een nieuwe club, want het trotse Juventus moest hem niet meer en zo kwam hij bij Perugia terecht.

Totonero

En bij Perugia gaat het mis: de club raakt betrokken bij het Totonero schandaal, veel spelers worden voor kortere en langere tijd geschorst. Rossi en Lazio-spits Bruno Giordano (de Gi van MaGiCa bij Napoli) worden als voorbeeld gesteld en krijgen de zwaarste straf: drie jaar schorsing! Het EK van 1980 in eigen land is daarmee verkeken en ook het WK van 1982 staat ook op de tocht, maar er volgt een strafvermindering waardoor de Mundial toch bereikbaar blijft.

Pablito

De bijnaam Pablito heeft Rossi te danken aan een journalist die hem zo noemde na zijn tweede interland in en tegen Spanje, het is dan ook een Spaanse verkleinvorm van Paolo en ook tijdens het WK van 1978 in Argentinië werd hij regelmatig zo genoemd. Het is een bijnaam die na het succesvolle wereldkampioenschap in Spanje voor eeuwig aan hem verbonden blijft. Dat toernooi, dat hij dus ternauwernood haalde, begint dramatisch. La Squadra Azzurri speelt in de eerste ronde drie keer gelijk, tegen Polen (0-0), Peru (1-1) en Kameroen (1-1).

Door de toernooiopzet komen de Italianen de tweede ronde in een loodzware groep terecht waarin achtereenvolgens regerend wereldkampioen Argentinië en topfavoriet Brazilië wachten. De Argentijnen worden met 2-1 verslagen waardoor het duel tegen de misschien wel meest Goddelijke kanaries ooit beslissend is. Brazilië was topfavoriet en had in de eerste ronde oogstrelend voetbal laten zien en ook zij versloegen Argentinië in de tweede ronde.

Maar zoals Cruijff ooit al zei ‘kunnen Italianen niet van je winnen, maar je ken wel van ze verliezen’ en zo geschiedde; Rossi scoorde zijn eerste twee doelpunten van het toernooi, Brazilië kwam twee keer terug in de wedstrijd, maar toen Pablito zijn derde scoorde hadden de Brazilianen geen antwoord meer.

In de halve finale werd Polen verslagen, twee goals van Rossi, en in de finale wachtte het sterke West-Duitsland. En weer was het Rossi die scoorde en zo de ban brak. Italië liep uit tot 3-0, waarna Paul Breitner met gebogen hoofd de eretreffer voor zijn rekening mocht nemen.

Italië was wereldkampioen

En Rossi won dus de Gouden schoen, maar ook de Gouden Bal, dankzij zijn zes doelpunten in de laatste drie wedstrijden van het toernooi. En hij werd daarmee mijn held, want ik vond het natuurlijk verschrikkelijk dat Brazilië werd uitgeschakeld, maar tijdens die wedstrijd had ik heel stiekem al gekozen voor de underdog en die ‘dekselse’ Rossi was wel een heel apart geval. Die stond echt altijd op de juiste plek en dankzij zijn drie goals werd hij een hele grote meneer in het mondiale voetbal. En dat in die schitterende shirts…

Hij was de grote Paolo, maar zal altijd Pablito blijven