Een jaar geleden stond mijn hart plotseling stil

De foto bij deze blog is gemaakt op zaterdag 24 november 2018 bij een wedstrijd van AFC zaterdag 1. De hoekschop wordt genomen door mijn (stief)zoon Floris Dokkum. Tegen wie er werd gespeeld en wat de uitslag was kan ik met niet meer herinneren, want een paar uur later stond mijn hart plotseling stil.

Na de wedstrijd dronken we nog wat in de kantine, er werden nog een paar potjes getoept, voordat ik aan het eind van de middag naar huis spoedde om te eten alvorens we naar een concert van Jungle by Night in Carré zouden gaan.

Het liep allemaal iets anders

Eenmaal thuis stond mijn vriendin al het eten te bereiden toen ik – volgens haar – verdacht en verrassend stil werd, ik bleek gorgelend over de keukentafel te liggen waarop ze direct in actie kwam: hartmassage en 112 bellen. Binnen tien minuten stond de straat vol hulpdiensten, ambulances, politie en zelfs de brandweer om me hartmassage te geven en uiteindelijk naar buiten te takelen.

Wat volgde was een periode van vijf dagen coma, voorzichtig herstel, hersenschade, half verstopte hartaderen, het plaatsen van een ICD (pacemaker), heel veel revalidatie, nog meer medicijnen, een hartoperatie, nog meer meer revalidatie, hersenonderzoeken en nog steeds een dagelijkse portie pillen. Meer hierover in Twee maanden na een hartstilstand.

Inmiddels zijn alle onderzoeken en problemen achter de rug, het herstel van de operatie vordert gestaag, ik heb minder medicijnen en voel me steeds iets beter; het ziet er naar uit dat ik weer helemaal de oude wordt. Hoewel je je af kunt vragen of ik niet beter een nieuwe ik kan worden, want zoiets wil ik natuurlijk niet nog een keer meemaken.

Volledig herstel

Een revalidatiearts heeft me laatst uitgelegd dat slechts tien procent van de mensen die het slachtoffer worden van een hartstilstand weer volledig herstellen, er gaan er ook een hoop dood omdat er geen adequate hulp is en nog een groter deel herstelt niet volledig door de opgelopen hersenschade of blijvend hartletsel. Dat er in mijn geval sprake is van volledig herstel is dus pure mazzel en is een prachtige reden om het leven nog meer, maar vooral beter, te vieren dan ik al deed.

Vanmiddag sta ik dus weer langs de lijn bij AFC, drinken we na afloop een fluitje, eten we wat en pakken we vanavond Ajax mee. En dan gaan we donderdag naar Paradiso om Jungle by Night alsnog te zien, de manager van de Amsterdamse band heeft me persoonlijk uitgenodigd voor dit jubileumconcert en die avond vier ik dan meteen het succesvolle eenjarige jubileum van mijn hartstilstand.

Het was me het jaartje wel en ik ben hart-stikke blij dat ik er nog ben!