Naar Ajax tijdens de Coronacrisis

Zaterdagavond was het zover; mijn eerste Ajax wedstrijd tijdens de Coronacrisis. Het had allemaal veel te lang geduurd voor mijn gevoel, ik was aan het begin van de crisis wel eens naar de ArenA gefietst om me daar te vergapen aan die grote betonnen kolos die hermetisch gesloten was, maar nu was het stadion weer open voor een paar duizend supporters. Ik besloot een kaartje te kopen om eens uit te proberen hoe dat allemaal gaat en hoe het stadionbezoek tijdens het ‘nieuwe normaal’ bevalt.

Voorbereiding

Ik had me terdege voorbereid op mijn bezoek en de reis naar Zuidoost, een prachtig rood-wit mondkapje gekocht en omdat het zowaar niet regende besloot ik om maar op de fiets naar het stadion te gaan. Zo kon ik meteen wat aan mijn conditie werken en voorkwam ik een OV-reis met mondkapjesplicht, want zo’n ding is als brildrager best vervelend want hoe goed je ‘m ook over je neus sluit, je brillenglazen beslaan voortdurend. In de middag had ik mijn online ticket geactiveerd door een vragenlijst in te vullen en na een klein half uur fietsen kwam ik bij de ArenA aan.

De entree

Er was goed over nagedacht, alle kaarthouders hadden een tijdslot gekregen waarin ze geacht waren om het stadion te betreden, ik had de 18:15-18:30 tijdspanne gekregen en parkeerde iets eerder mijn fiets tegen een muur bij ingang M. Daar viel me direct op dat ik niet de enige was die te vroeg was, er hingen overal plukjes supporters rond de ingang te wachten tot het onze tijd was. Er was bijna niemand die, net als ik, uit voorzorg een mondkapje om had en toen het eenmaal zover was werd het even knap druk bij de ingang. Negentig procent hield zich keurig aan het voorschrift om de handen te ontsmetten, hoewel ik er ook een paar zag die luid hoestend de ontsmettingsapparaten voorbij liepen en vooral druk bezig waren met hun smartphones om het ticket tevoorschijn te toveren.

Toen ik zelf eenmaal bij het draaihek arriveerde ontdekte ik wel een nadeel van mijn mondmasker, want de gezichtsherkenning van mijn iPhone werkt dan niet. Ik moest snel kiezen, of het masker af of je toegangscode intoetsen terwijl het best druk om je heen is.

In het stadion

Op de roltrappen hield men zich keurig aan de voorgeschreven afstand, maar bij de drank en voedsel loketten was het voor een aantal toch best lastig om de voorgeschreven wachtrij te volgen, in plaats van de pijlen te volgen dook men als een stel hongerige sprinkhanen op de balie om zo snel mogelijk een biertje en een broodje te bemachtigen. Gelukkig had ik mijn mondkapje op.

Toen ik vak 118 betrad was het een vreemde gewaarwording, je zag overal mensen volgens een keurig patroon op de tribune zitten; er waren op iedere rij steeds vier stoelen vrij, hoewel er dan wel mensen een rij lager en hoger zaten die slechts twee stoelen van je vandaan zaten. Gelukkig was het dak open.

De eerste helft

Of Eintracht Frankfurt nou zo zwak was, of Ajax zo goed, het kwaliteitsverschil was behoorlijk. De ene na de andere aanval rolde onze kant op en het was een klein wonder dat het met rust ‘slechts’ 1-0 stond. De sfeer op de tribunes was wat vreemd, de meeste supporters zaten onderuit gezakt naar de voortkabbelende wedstrijd te kijken, sommige werden door de stewards gewezen op het afstandprotocol en op de juiste stoel gezet als ze te dicht bij elkaar zaten. Ondertussen werden we voortdurend voorzien van drank en in wat mindere mate in broodjes, maar de beslissing om de loketten na aanvang van de wedstrijd te sluiten werkte best goed; er werd veel minder heen en weer gelopen en je kon ongestoord de wedstrijd blijven volgen.

De rust

Het was daarom in de rust opvallend rustig op de omlopen, die alleen voor het toiletbezoek werd gebruikt. In die toiletten waren een aantal pisbakken afgesloten om de mannen ook hier op de juiste afstand te dwingen, en wat verder opviel was dat vrijwel iedereen zijn handen waste na afloop. Dat is wel eens anders geweest.

De tweede helft

Ik had tijdens de eerste helft al gezien dat er best veel lege stoelen waren in de nieuwe gedeeltes waar vroeger die openingen tussen de tribunedelen op de eerste ring waren. Dus ik besloot daar de tweede helft te gaan bekijken en zo de doelpunten weer aan mijn kant te hebben. Gelukkig werd die keuze binnen een paar minuten al beloond toen Ajax 2-0 scoorde. De nieuwe Braziliaanse aankoop Antony, die een hele goede indruk maakte, verprutste bijna een opgelegde kans, maar gaf de bal snel aan Kudus die wel scoorde. Dat voorspelt een hoop goeds voor het komende seizoen, want zelfs zonder Van de Beek en Blind speelde Ajax knap en verzorgd voetbal.

Nu is het alleen te hopen dat we binnenkort met iets meer supporters de wedstrijd kunnen volgen, want het is toch een vreemde gewaarwording om al die lege plekken te zien en de F-Side niet te horen. Het enige geluid dat opviel waren de grapjassen die een pauw nadeden en die vreselijke ‘Elstak-tinnef’ die door de Ajax-DJ gedraaid toen de ploeg voor de warming-up en na de rust het veld op komt.

Waar is Bob Marley als je ‘m nodig hebt?

Every little thing is gonna be allright!