Ajax – AC Milan 1994: Sex met Maldini

Op 14 september 1994 speelde Ajax tegen AC Milan, het werd de eerste van vele glorieuze Champions League-avonden

Samen met mijn gabbertje Paul liepen we vanaf de Amstelveenseweg richting Olympisch stadion. We waren enkele weken eerder speciaal lid geworden van de officiële Ajax-supportersvereniging, waardoor we een passe-partout konden kopen voor de eerste ronde van de Champions League. Een buitenkansje dat wij ons niet lieten ontzeggen. Ajax was het seizoen ervoor kampioen geworden en had zich zodoende geplaatst voor het gloednieuwe Champions League-toernooi, en hoewel Louis van Gaal het na die kampioenswedstrijd een commercieel gedrocht had genoemd, hadden wij er echt zin in. Het idee dat we sowieso een groepsfase ingingen in plaats van het gebruikelijke knock-outsysteem klonk ons als muziek in de oren.

Wij waren eerste rondes tegen Celtic, Olympiakos en FC Porto nog niet vergeten, het ging keer op keer mis en Ajax lag er na de eerste ronde Europacup alweer uit

Nee, dan was het fijn om in een poule van vier teams terecht te komen en qua loting zag het er helemaal niet zo slecht uit, Milan was de regerend Champions League-houder en waarschijnlijk een maatje te groot, maar tegen AEK Athene en Austria Salzburg maakten we misschien wel kans. Ajax had twee jaar ervoor de UEFA cup gewonnen, dus we wisten dat het kon. Het team was een perfecte mix van oude strijders als Blind en Rijkaard, aangevuld met een flink contingent jeugdspelers die steeds beter werden. Dat de Braziliaan Ronaldo voor PSV had gekozen was een domper, maar die Kluivert had een paar weken eerder al direct gescoord in de Supercup-wedstrijd tegen Feyenoord. En die Litmanen, met dat rare matje, bleek ook een prima vervanger van Bergkamp te zijn. We gingen het wel zien en liepen dus met flinke tred richting het Stadionplein.

Sex met Maldini

Toen we voor de poorten van het Olympies stonden werd ons snel duidelijk gemaakt dat we helemaal om het stadion heen moesten lopen, want men wilde niet dat we achter vak met Milan-fans heen konden lopen om gedonder te voorkomen. Gelukkig waren we ruim op tijd en liepen we onder het scorebord door richting eretribune. Daar aangekomen werd ons de doorgang versperd, want de bus van AC Milan was gearriveerd en de spelers moesten eerst naar binnen.

Paul en ik stonden vlak bij de bus toen de deuren openzwaaiden en de Italiaanse spelers zich door een kordon van dranghekken en stewards richting de kleedkamer gingen. Ik was vooral benieuwd hoe Ruud Gullit zou worden ontvangen, want die stond er niet echt florisant op bij de Ajax-supporters. Gullit was dan wel Amsterdammer, maar had altijd voor de vijand gespeeld: eerst Feyenoord en later PSV. En menigeen was ook zijn plotselinge vertrek voor het WK 1994 niet vergeten; Gullit had het trainingskamp van het Nederlands elftal verlaten en Oranje in de steek gelaten, hij kad kortom alles tegen.

Dus toen Gullit de bus uitkwam begonnen een aantal fans te fluiten en een oude man, die voor me stond, beet hem in plat Amsterdams toe: ‘Wat ben jij een kolerelijer!‘ Maar de situatie werd gered toen even later Paolo Maldini uit de bus kwam en iemand – op de wijs van Guantanamera – begon te zingen:

Sex met Maldini. We willen sex met Maldini!

En zoals het altijd ging met rake spreekkoren en supportersliederen haakte de rest van de mensen al snel in en stonden er honderden volwassen mannen te zingen dat ze geslachtsgemeenschap met de Italiaanse topverdediger wilden hebben. Toen hij langs me liep zag ik hem hoofdschuddend voorzichtig glimlachen, want hij spreekt natuurlijk geen woord Nederlands, maar de taal van de liefde is internationaal.

Ajax – Milan

Toen we eenmaal door mochten zochten we een plekje op de tribune en genoten we van het schouwspel. De kampioenen van Nederland en Italië waren behoorlijk aan elkaar gewaagd en er ontspon zich een prachtig voetbalgevecht. Het was jammer dat het bleef regenen, maar dat waren we wel gewend. Het regende immers bijna altijd wanneer Ajax uitweek naar die oude betonnen bak. Het was ook een beetje jammer dat iedere balcontact van Ruud Gullit gepaard ging met een striemend fluitconcert, maar zo is het Nederlandse voetbalpubliek nou eenmaal: een speler, of ploeg respecteren of met het juiste eerbetoon bejegenen komt in het Nederlands voetbalwoordenboek niet voor. Helaas.

In de tweede helft speelde Ajax onze kant op en begon het nog beter te lopen, zeker toen Ronald de Boer een perfecte steekpass ontving en de bal met een leep stiffie over de Italiaanse keeper schoot. Doordat wij er precies achter zaten was het moeilijk in te schatten of het schot van De Boer doel ging treffen, maar ik herinner me dat Jari Litmanen al begon te juichen voordat de bal het net had geraakt, 1-0!

En even later brak Overmars op links, voor ons rechts, door en omspeelde zijn directe tegenstander. Zijn voorzet die over de Italiaanse verdediging heen leek te zeilen werd prachtig door LItmanen werd ingevolleerd, 2-0!

Wat een weelde, we hadden de eerste punten binnen – en wat we toen nog niet wisten – stonden aan het begin van een Europese zegetocht die zijn weerga niet kende.

Na afloop was iedereen helemaal doorweekt, verkleumd, maar dolgelukkig. Maar ik geloof niet dat er nog iemand werk heeft gemaakt van een amoureuze avond met Maldini 🙂