Waarom het Stadionplein geen Cruijffplein mag heten

Het Olympisch stadion aan het Stadionplein is voor mij echt gewijde voetbalgrond, want ik heb er menig wedstrijd van Ajax of het Nederlands elftal gezien, het roemruchte Amsterdam toernooi bezocht en ben er zelfs wel eens bij de Admirals, een popconcert en het speedway geweest. Op het plein zelfs heb ik vele malen de kermis bezocht, maar natuurlijk ook de Febo en Café van Dijk. Het was ook de opstapplaats voor de busreis naar de Champions league finale tussen Ajax en Milan in 1995. Een plek om nooit te vergeten dus.

Tegenwoordig is de open vlakte van weleer gevuld met een aantal monsterlijke gebouwen die volgens een aantal architectuurliefhebbers het neusje van de designzalm zijn, maar door vele anderen worden bestempeld als marmeren bunkers en meer van zulke benamingen. Maar vooral is het Stadionplein het eindpunt van het roemruchte Plan Zuid, dat loopt van de Berlagebrug door de gehele rivieren- en stadionbuurt. De naam heeft overigens niets met het Olympisch stadion te maken, maar met het voormalige stadion dat direct na de Olympische spelen van 1928 werd gesloopt: het Nederlandsch Sportpark.

Johan Cruijff en het Stadionplein

Een kleine 20 jaar later werd Johan Cruijff geboren in Amsterdam Oost, maar omdat hij menig grote wedstrijd in het Olympisch stadion speelde heeft de gemeente Amsterdam besloten om het Stadionplein naar hem te vernoemen. Een beslissing waar, terecht, de nodige weerstand tegen is. Want dat stadion heeft weinig met het plein te maken en het argument dat Cruijff regelmatig een kroketje at bij de Febo is al helemaal bizar. Daar komt nog bij dat de voetbalcarrière van Cruijff in het ‘Olympies‘ natuurlijk een aantal prachtige hoogtepunten kende, maar het stadion was vooral het decor van een aantal opmerkelijke dieptepunten uit zijn loopbaan:

• op 6 november 1966 was Cruijff, in zijn tweede interland, de eerste Nederlandse speler die in de wedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije uit het veld werd gestuurd. Hij zou scheidsrechter Glöckner in het gezicht hebben geslagen en werd naar aanleiding hiervan door de KNVB langdurig geschorst.
• op 20 augustus 1972 verschalkte Cruijff met een schitterende boogbal zijn eigen doelman Heinz Stuy in de uitwedstrijd tegen FC Amsterdam. De volgende dag stond hij in het lijstje met topscorers in de krant met -1 vermeld.
• op 26 oktober 1977 speelde Cruijff zijn allerlaatste interland, Nederland versloeg België met 1-0 en ging naar het WK in Argentinië, Cruijff ging niet mee en bleef zo op ‘slechts’ 48 wedstrijden voor Oranje staan.
• op 7 november 1978 leed Cruijff zijn grootste nederlaag uit zijn spelerscarrière, zijn afscheidswedstrijd Ajax-Bayern München eindigde in een ontluisterende 0-8.
• op 18 september 1983 leed Cruijff alweer een ontluisterende nederlaag in het Olympisch stadion, maar deze keer was het vooral ontluisterend voor hemzelf en zijn ploeg, want in de stromende regen eindigde de Klassieker Ajax-Feyenoord in 8-2 en werd Cruijff, in een geel tenue met Gouden Gids op z’n borst, door Jesper Olsen opzichtig gedold.

Als je deze dieptepunten zo bekijkt dan kun je afvragen of het wel zo’n goed idee is om het Stadionplein om te dopen in het Johan Cruijffplein, zeker nu het huidige Ajax-stadion zijn naam al gaat dragen. En gelukkig heeft men gekozen om het de Cruijff ArenA te gaan noemen zodat er geen sprake is van misleidende belangenverstrengeling…