Skip to content
U2 Boy

Album top 20: U2 – Boy

Je kent het vast wel die vraag: ‘Welke muziekalbums hebben jouw leven veranderd?’ of ‘Welke platen zou je meenemen naar een onbewoond eiland? Het is een veelvoorkomend spelletje op Facebook om dan een top 10 samen te stellen en domweg, zonder motivatie, de albumhoes te posten en vervolgens een vriend te ‘nomineren’ hetzelfde te doen. Ik heb die verzoeken ook meermalen gehad en bedacht me dan telkens om dit groter (en persoonlijker) aan te pakken; ik gebruik hier gewoon mijn eigen site voor en zal hier een terugkerende rubriek van maken;

De Gogme United album top-20

Inderdaad, een top 20, want 10 is écht te weinig. En natuurlijk slaat het nergens op om alleen een platenhoes te posten zonder motivatie, het is juist leuk om te lezen waarom iemand precies die platen heeft gekozen. En waarom andere weer niet, want bij sommige artiesten kun je al urenlang discussiëren over hun beste album. Maar ik heb het mezelf toch iets moeilijker gemaakt door juist die spelregel toe te voegen, dus maximaal een album per artiest.

U2 Boy

Dit debuutalbum van U2 verscheen op 20 oktober 1980, het werd opgenomen in de Windmill Lane studio’s in Dublin en geproduceerd door Steve Lillywhite. Hoewel de plaat positieve recensies kreeg vielen de platenverkopen tegen, pas een jaar na het uitkomen bereikte Boy nummer 52 van de Engelse hitlijsten. Deze notering kwam pas toen tot stand omdat de band direct op tournee ging in Europa en de VS en daar ruim 150 concerten te geven en daar vele nieuwe fans aan zich te binden. De enorme fanbase van U2 ontstond eigenlijk meer tijdens de concerten dan door platenverkoop en aandacht op de radio en in de muziekkranten.

Pinkpop 1981

De eerste keer dat ik van U2 hoorde was toen Jan Smeets op de radio de line-up van het Pinkpop festival ’81 bekendmaakte, de eerste band die hij noemde was New Adventures, die kende ik wel, maar toen noemde hij het voor mij onbekende You Too en zo schreef ik het ook op in mijn schoolagenda. Eenmaal op het festivalterrein in (toen nog) Geleen aangekomen zag ik op de posters dat je het fonetisch op moest schrijven: U2 dus. En nadat we een plekje ergens halverwege het veld hadden gevonden was U2 bijna aan de beurt om te gaan spelen, we besloten het concert liggend in het gras te luisteren. Niemand had ervan gehoord en de festivaldag was nog lang, maar na een paar nummers was ik alweer overeind gekomen en halverwege het optreden stond ik al bijna vooraan, alsof het podium een grote magneet was.

Een bandje van vier jongens, waarvan de gitarist me opviel omdat hij zo’n puntige gitaar had en de zanger een enorme druktemaker was. Ik kan me nog herinneren dat deze het publiek toesprak: “We have soms friends in the front, but I think we have friends all over the field!” en dat klopte. Steeds meer mensen stonden op, kwamen naar voren en toen de toegift daar was klonk er een enorm gejuich uit vele kelen. “We see you in October” zei de zanger nog en ik wist dat ik daar bij moest zijn.

Eenmaal terug in Amsterdam schraapte ik mijn zakgeld bij elkaar en toog naar het Waterlooplein om het album te kopen. De hoes was erg opvallend met een basale foto van een klein jongetje er op en heel vaag de naam U2 in z’n haar. Less is more ten voeten uit. Maar hoe onschuldig dat jochie ook keek, de muziek was rauw en aangrijpend. Vanaf de eerste tonen van het -nog steeds- imponerende I will follow tot de laatste klanken van Shadows and tall trees en dat vreemde muziekfragment dat daar op volgde, hield de plaat me bezig en lag deze keer op keer weer op mijn platenspeler. Ik draaide ‘m net zo grijs als de hoes van de plaat.

Het waren de eerste maanden van een liefde die inmiddels al veertig jaar duurt, vele albums en nog veel meer concerten zouden volgen. Want in oktober 1981 zag ik U2 inderdaad weer. Paradiso was geeneens uitverkocht, maar de sfeer was elektrisch. De vloer trilde en de passie van band en publiek kwam tot een prachtige euforie kwamen toen we met z’n allen de drummer toezongen die net 20 was geworden. Dat waren de meest welbestede tien guldens ooit.

U2 Live

Die avond was exemplarisch voor alle keren dat ik de heren nog live heb zien spelen, hoewel het wel zo’n beetje de laatste keer was dat het niet was uitverkocht. Ik zag alle tournees die volgenden; concerten in Vredenburg, Ahoy’, de Kuip, Torhout, Werchter, Bercy in Parijs, de RAI, Point Depot in Dublin, nog meer in Ahoy’, nog meer in de Kuip, het Gelredome, het Antwerpse sportpaleis, Slane Castle in Ierland, Croke Park in Dublin, de Amsterdam ArenA, Wembley stadium, Ziggo Dome, het Olympia stadion, een heel speciale in de Gashouder, nog meer Amsterdam ArenA en nog meer Ziggo. De lijst is lang en overweldigend en hoewel verveling en voorspelbaarheid op de loer lagen heb ik me geen moment verveeld met Adam, Bono, Larry en The Edge. Zoals ik al zei was U2 al groot toen ze nog lang geen nummer 1 hits scoorden, ze verkochten al lachend twee keer Ahoy’ uit toen hun vierde album The Unforgettable Fire een nummer 1 notering haalde. Hun succes werd in de concertzalen gevormd en voor zo’n reputatie moet je hard werken, die komt niet vanzelf.

Beste nummer van de plaat

Het beste nummer van de plaat is niet zo heel moeilijk, want dat is het eerste nummer dat uit mijn boxen schalde en waar ik nog steeds een heel speciaal gevoel van krijg: I will follow, het is vooral live een ijzersterk nummer en de zo typische gitaar riff van The Edge is vintage U2. Maar eigenlijk staan er alleen maar sterke nummers op het album, Out of Control natuurlijk, het in elkaar overlopende An Cath dubh en Into the heart en over typisch U2 gesproken: Another time, another place mag er ook zijn.

Your eyes make a circle, I see you when I go in there

Trivia

U2 Boy usa versieWist je dat het album in de VS een andere hoes kreeg? De Amerikaanse platenmaatschappij was bang dat zo’n ‘buste-foto’ van een naakt jongetje teveel ophef zou veroorzaken in het puriteinse land, dat zou de American dream wel eens kunnen verstoren en dus werd andere hoes gekozen.

Het jongetje, dat een paar jaar later ook op de hoes van het album War zou staan, is trouwens het kleine broertje van Guggi, de jeugdvriend van Bono en medeoprichter van The Virgin Prunes waarin ook Gavin Friday speelde. De derde oprichter van deze band, die begon onder de naam Lypton Village, was ene Paul Hewson.

De man die ons op een Geleens sportpark toeriep dat hij ons ging zien in oktober…

Beste U2 album

Of Boy het beste U2 album is weet ik niet, maar het is voor mij het meest memorabele. Maar het beste? Ik kan niet kiezen.

Wat vind jij het beste U2 album? Laat het hieronder in de reacties weten:

Comments (9)

  1. Achtung baby, het enige echte goede u2 album!
    Rattle & hum is ook erg sterk maar live dus weet niet of je dat album mag tellen.

    1. Over ‘het enige echt goede album’ lopen de meningen uiteen, maar ik reken het goed 🙂 Rattle & Hum staat bij mij ook hoog op de lijst en mag zeker worden genoemd; het is niet een standaard live album, maar bevat ook studionummers. Het is meer een muzikaal verslag van de Joshua Tree Tour in de VS.

      A musical journey noemt Larry Mullen het toch?

  2. Onmogelijke keuze voor mij. Je zou kunnen zeggen Achtung Baby, dan Boy, dan Joshua Tree, vervolgens Unforgetable Fire..is gewoon niet te doen. Kan ook andersom bedoel ik dan. Heb vandaag op mijn werk via spotify weer HTDAAB herontdekt. Staan ook parels op. Ben naar veel concerten van ze geweest. Eigenlijk nooit teleurgesteld, alleen de laatste tour. Maar goed de mannen hebben mij en veel van mijn vrienden zoveel plezier gebracht in al die jaren. Dat zat ik me laatst te bedenken hoeveel uren plezier ze me hebben gebracht. Ja je kunt Bono aanwezig noemen, misschien soms wat irritant maar man wat een performance en frontman is het. Ik blijf die gasten luisteren. Er zijn gewoon veel nummers die me BAM raken. Meer hoef je toch niet te willen als band.

  3. Net te jong om Boy te kopen toen het uitkwam, toen zat ik nog in de Normaalfase. Ben aangehaakt rond War/Under the blood red sky. Zag ze voor het eerst, in Duitsland, op een festival waar Chris de Burgh de headliner was…

    Later in de Kuip. Denk dat The Unforgettable Fire mijn favoriete album is, al ben ik ook ontzettende fan van October.

  4. Lastige keuze inderdaad. Denk toch Joshua Tree en Achtung Baby. En toch ook Rattle and Hum, gezien de tijdsgeest. Was ook de periode dat ik U2 voor het eerst live heb gezien in Ahoy met BB King tijdens de Love Comes To Town tour. Vele concerten volgden daarna. Niet zoveel als jou maar ik kom enigszins in de buurt; lijkt Feyenoord en Ajax wel;) En paar keer samen geweest natuurlijk in Engeland en Ierland; was leuk en gezellig! Sláinte!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top