Willem-Alexander de Ajacied

Koning Willem-Alexander heeft in de podcast ‘Door de ogen van de koning‘ verteld dat hij Ajacied is

Dat is natuurlijk geen verrassend nieuws, want er circuleren al jaren geruchten en zelfs foto’s van de jonge Willem-Alexander met een Ajax-petje op de tribune, of samen met zijn broers in het spelershome van Ajax met een gesigneerd shirt. Maar het is wel geestig dat de koning juist nu durft toe te geven dat Ajax zijn club is. Zo vertelt hij in de podcast onder andere: “Ik moet op alle vlakken neutraal zijn, behalve bij voetbal, maar ik durf het gewoon aan en dat is dankzij Cruijff.” Hij vertelt ook dat hij door een vriend van zijn grootvader meegenomen werd naar Ajax en daar in de kleedkamer Johan Cruijff heeft ontmoet: “Cruijff beloofde me dat hij naar me zou zwaaien in de tweede helft en dat hij zou scoren.”

Op de vraag of Cruijff inderdaad heeft gezwaaid en gescoord antwoordde de koning bevestigend

Willem-Alexander de Ajacied

Zo’n beetje alle Nederlandse media pakten uit met dit verhaal, want de Koning der Nederlanden die een anekdote over de Nederlandse Koning Voetbal vertelde is natuurlijk groot nieuws. Zo wist het Parool in een artikel over de voorliefde van de koning voor Ajax te melden dat ‘die vriend moet verzetsstrijder en zakenman Hans Teengs Gerritsen geweest zijn, die de prins in 1982 meenam naar een thuiswedstrijd van Ajax in het toenmalige stadion De Meer in Amsterdam.’

De bijpassende foto was het sluitende bewijs, klik het artikel maar aan om deze te zien.

Maar was het wel in het Ajax stadion in de Amsterdamse Watergraafsmeer? En bij welke wedstrijd van Ajax vond deze ontmoeting plaats?

Ik besloot verder te zoeken in de archieven van Het Nationaal Archief en bij het ANP en bij die laatste vond ik de foto terug, en ook een eentje waar je het gezelschap net de kleedkamer ziet betreden en een jonge Sonny Silooy en Johnny van ’t Schip geamuseerd toekijken. Het probleem was echter dat er geen juiste informatie bij de foto’s staat, want ze zijn allemaal gedateerd op 1 oktober 1982, een dag waarop Ajax geen wedstrijd speelde. Maar gelukkig gaf de laatste foto in het ANP fotoarchief uitsluitsel: op deze foto zien we een lachende Willem-Alexander met Ajax-petje op de tribune zitten naast Hans Teengs Gerritsen. En deze foto is wél voorzien van meer informatie: gemaakt op 29 september 1982 tijdens de wedstrijd Ajax-Celtic in het Olympisch stadion.

Olympisch stadion

Mijn allereerste bezoek aan Ajax en het Olympisch stadion bracht ik -zoals het hoort- aan de hand van m’n vader. Maar deze keer was het zijn jongere broer Thomas die me meenam. Hij had kaartjes gekocht voor Ajax-Celtic, een duel in de eerste ronde van de Europacup. Ons aller Ajax, dat redelijk eenvoudig kampioen was geworden van de Nederlandse eredivisie tegen de kampioen van Schotland. Ik had er erg veel zin in, want de eerste wedstrijd in Glasgow had Ajax het prima gedaan met een team dat ervaring (Cruijff, Lerby, Van Veen) combineerde met supertalentvolle spelers als Vanenburg, Kieft, Van Basten, Silooy en Van ’t Schip. Die heenwedstrijd speelden de mannen van trainer Aad de Mos de Schotten bij vlagen helemaal zoek, althans dat is wat we hoorden op de radio, en werd een prima resultaat geboekt: 2-2.

Nu thuis nog even winnen en we gingen naar de volgende ronde. Zelfs een 0-0 of 1-1 gelijkspel was voldoende en wie weet waar deze Europacupcampagne ons ging brengen?

Thomas kwam met de de auto en omdat hij de buurt goed kende wist hij dat je via de parkeergarage van het gerechtshof aan de Parnassusweg de blokkades kon omzeilen en zo een parkeerplaats vlakbij het Stadionplein kon vinden. We waren dan ook ruim op tijd binnen en hadden een zitplaats op vak A, pal naast de staantribune en recht tegenover het uitvak dat werkelijk uitpuilde met Celtic-supporters. En overal om ons heen zag je ze ook zitten: die rare Schotten. Want wat moesten ze nou hier in Amsterdam? Ze waren kansloos, althans dat is wat ik toen dacht…

Ajax-Celtic

De wedstrijd ontvouwde zich zoals het zo vaak gaat: een aanvallend Ajax dat het initiatief nam, maar niet tot scoren kwam. Een paar halve kansen daargelaten, maar het was Celtic dat na een half uur scoorde en Ajax in de achtervolging dwong. Vooral na de pauze schakelde de ploeg nog een versnelling hoger en lagen de Schotten constant onder vuur, maar de bal wilde er niet in. Totdat Vanenburg een heel leep balletje met buitenkant rechts het strafschopgebied in schoot en Wim Kieft dermate hinderlijk aanwezig was dat doelman Pat Bonner zich op het schot verkeek en de bal achter zich in de verre zag rollen. Er waren nog 25 minuten te spelen, waarin Ajax nog een paar uitstekende kansen kreeg, maar Celtic soms ook gevaarlijk was bij uitbraken.

De volgende ronde kwam met de minuut meer in beeld, totdat Murdo -what’s in a name?- MacLeod Cruijff uit de wedstrijd schopte waardoor deze in de 85e minuut gewisseld moest worden. Twee minuten later gebeurde het ongelofelijke en onvermijdelijke: invaller McClusky scoorde en Ajax was uitgeschakeld.

Het was een drama dat vergelijkbaar was met de Ajax-Spurs-tragedie van 2019, hoewel dat een halve finale was.

Ik kan me nog vaag herinneren dat ik Cruijff zag zwaaien naar het publiek toen hij, ondersteund door een verzorger, het veld verliet. Maar hij heeft zeker niet gescoord deze wedstrijd

Conclusie:

Het kan natuurlijk zijn dat de toenmalige kroonprins vaker is meegenomen naar Ajax, maar die kans lijkt me klein aangezien het nogal wat voeten in de aarde heeft om een lid van het Koninklijk huis mee te nemen naar een voetbalstadion. Zeker in de jaren tachtig. Willem-Alexander vertelde in de bewust podcast al dat hij zich niet kon herinneren welke wedstrijd het is geweest, maar wel dat Cruijff heeft gezwaaid én gescoord. Dat eerste zou kunnen, ik heb de beschikbare beelden (zie hieronder) nog eens teruggekeken, maar daarvan geen bewijs kunnen vinden. Het tweede klopt sowieso niet, Cruijff wist wel de paal te raken met een vrije trap, maar hij heeft niet gescoord die avond.

Vreemd is het wel dat zo’n beetje alle media melding maakten het feit dat de Ajax-wedstrijd in stadion De Meer werd gespeeld en er geen enkele was die de moeite nam om even na te gaan om welke wedstrijd het hier ging en óf Cruijff inderdaad scoorde en zwaaide.

Dat het geheugen van de koning hem af en toe in de steek laat is natuurlijk geen schande. De bewuste wedstrijd werd ruim veertig jaar eerder gespeeld en de goede man was toen vijftien jaar oud:

het is vooral mooi dat de koning deze anekdote met ons heeft gedeeld!