Supportunisme

Hoe opportunisme in het stadion al snel een negatieve lading krijgt en supportunisme wordt.

Opportunisme is zo’n woord dat je zowel positief als negatief kunt interpreteren. Volgens Wikipedia wordt de term ‘opportunistisch voetbal’ veelvuldig gebruikt als aanduiding voor aanvallend en avontuurlijk spel, gespeeld met bovenmatige inzet, waarin tactiek een ondergeschikte rol speelt. In tegenstelling tot de meest gangbare betekenis heeft dit veelal een positieve connotatie. Waar dit afwijkende gebruik vandaan komt is niet geheel duidelijk. Wellicht komt het van het woord opportunist in de betekenis van, hoewel meestal negatief bedoeld, vrijbuiter of avonturier.

Maar het gedrag van vele supporters om bij de waan van de dag een mening te hebben over een ploeg, of bepaalde spelers, wordt ook omschreven als opportunistisch. En dat laatste stoort me in grote mate. Want hoe goed je als speler ook presteert, je wordt door de heren voetbalsupporters, of ‘kenners’ al snel met de grond gelijk gemaakt als je een verkeerde bal speelt, een kans mist of onder een hoge voorzet door gaat.

Siem de Jong

In het geval Ajax kan ik je zo tientallen voorbeeld oplepelen van spelers die de ene dag zijn toegejuicht en een paar weken later volledig werden afgezeken. Denk maar eens terug aan één van de meest orgastische Ajax-momenten van de laatste jaren; Ajax-FC Twente in mei 2011, waar Siem de Jong tweemaal scoorde en menig ruwe-bolster-blanke-pit-Ajacied in tranen heeft doen uitbarsten. Siem was al maanden top en spoot in deze wedstrijd de slagroom op de taart waardoor Ajax eindelijk weer eens kampioen werd.

Vier maanden later, toen Ajax met horten en stoten het nieuwe seizoen was begonnen, kon Siem er ‘helemaal niks van’, moest Ajax ‘die slome maar snel verkopen nu ze er nog wat voor kregen’ en meer van zulks. Een paar maanden later won Ajax het tweede kampioenschap en scoorde De Jong in de beslissende wedstrijd en was hij weer de held.

Daley Blind

Het verhaal Daley Blind is ook zoiets, verguisd en uitgefloten in eigen stadion. Mede doordat zijn vader betrokken was bij de fluwelen revolutie van Johan Cruijff en Daley zelf een paar fouten maakte in het veld. De lastercampagne van VI en de Telegraaf deed de rest. Blind moest ‘oprotten‘ en ‘zijn huichelachtige vader achterna‘. Daley liet zich niet kennen, gooide er een trainingsschep bovenop en werd uiteindelijk door diezelfde supporters uitgeroepen tot Ajacied van het jaar.

Kenneth Vermeer

Kenneth Vermeer is ook zo’n speler die supporters in vervoering bracht met geweldige reddingen, maar altijd tegen een negatieve golfstroom van de tribunes moest vechten. Hij kon het bij een deel van de fans nooit goed doen, zocht z’n geluk bij Feyenoord en moest die overgang zelfs bekopen met bedreigingen en een smakeloze actie op de F-Side. Dezelfde jongens die huilend van geluk in elkaars armen vielen toen de ploeg, met Vermeer op doel, eindelijk weer kampioen werd van Nederland.

Veltman

De tekst hierboven schreef ik in 2014, maar er is in de tussenliggende jaren weinig veranderd. Een aantal Ajax-spelers moet het nog steeds ontgelden bij (een deel) van de supporters, blijkbaar zorgt hun uitstraling ervoor dat ze als niet-volwaardige Ajacieden worden gezien en is het soms gênant om in de ArenA te zitten als er weer een voorzichtig fluitconcert van de tribunes rolt als bijvoorbeeld Joël Veltman een mindere actie heeft, terwijl hij inmiddels weer een vaste waarde is in de basisploeg en zelfs weer het Nederlands elftal heeft gehaald.

Dan draait de teneur en lees je weer lovende verhalen op de social media en internet-fora. Dan ‘heeft Veltman het uitstekend gedaan’ en ‘speelt Oranje met Veltman beter dan zonder hem’.

Supportunisme

Het zou mooi zijn als al die negatievelingen dat eens van te voren hadden bedacht en hun ‘eigen’ spelers hadden gesteund in plaats van af te fikken. Want ja, hij had een mindere periode, een slepende blessure en was een paar weken niet helemaal in zijn doen, maar hebben we dat niet allemaal?

Je moet er toch niet aan denken dat zo’n jongen al die narigheid leest, ik zou er zwaar depressief van worden. Maar zij niet, zij vechten door en proberen er alles uit te halen. Ondanks het gefluit en geroezemoes op de tribune als ze dan een mindere actie hebben.

Deze vorm van supportunisme is dus puur negatief en een Ajacied onwaardig.

Dus bezint eer ge aan uw gemopper en gefluit begint!