Almost Famous

Eén van de allerleukste films die ik ken is ongetwijfeld Almost Famous. In deze film volgen we de 15-jarige popjournalist William Miller die opdracht krijgt om voor Rolling Stone Magazine een artikel te schrijven over de band Stillwater, een opkomende band in de jaren ’70.

Hoewel het verhaal fictie is, had het zomaar gebaseerd kunnen zijn op een waargebeurd verhaal. De setting, de muziek, de kleding het is één grote trip down memory lane. De jaren ’70 dus, de uitloper van de hippietijd, lang haar, ellenlange gitaarsolo’s en heel veel groupies.

Ik heb de film al diverse keren gezien, maar wordt keer op keer opgezogen in het verhaal en in de tijdsgeest. De acteurs in de film zijn, op een enkeling na, geen grote filmsterren waardoor het geen feest der herkenning is. De muziek is natuurlijk essentieel en de belevenissen van de band die, hoewel succesvol, verscheurd wordt door onderlinge intriges en jaloezie is een geweldig en herkenbaar verhaal.

Philip Seymour Hoffman

Hoofdrolspelers zijn Patrick Fugit, Billy Crudup, Frances McDormand en Kate Hudson. Maar let vooral ook op de schitterende bijrol van Philip Seymour Hoffman.

In het online dagboek van Peter ‘Willy’ Williams, de man achter de licht- en podiumproducties van onder andere U2, heb ik wel eens gelezen dat de crews van menig rockband regelmatig kletsen over hun ‘Almoust Famous Moment’ als ze iets beleven dat ook maar neigt naar een scene uit deze film. En dat is misschien wel de allermooiste eer die je de film kan geven.

Vakgenoten herkennen hun leven in Almost Famous.