Oud en Hartnieuw

Het is vandaag 24 november 2020, de tweede verjaardag van de meest ingrijpende gebeurtenis van mijn leven, want op deze dag in 2018 stond mijn hart plotseling stil. Deze dag gaat voortaan door het leven als Oud en Hartnieuw.

Dankzij het handelend optreden van Cecilia en de goede zorg in beide OLVG ziekenhuizen kan ik nu zeggen dat ik helemaal ben hersteld. Lichamelijk ben ik weer als vanouds, zeker nadat ik een bypass operatie kreeg in maart 2019. En ook geestelijk ben ik weer terug, althans op het niveau waar een man in zijn vijftiger jaren behoort te zijn. Ik mag me dus gelukkig prijzen, want het had allemaal veel minder goed af kunnen lopen. De revalidatiearts vertelde me dat slechts één op de tien slachtoffers van een hartstilstand weer helemaal de oude worden, er zijn er ook die geen redding nabij hadden, of blijvend hersenletsel overhouden aan de minuten zonder zuurstoftoevoer naar de hersenen.

Oud en Hartnieuw

Het moment dat ik die hartstilstand kreeg voelt een beetje als een soort voor- en na Christus, ik denk vaak bij herinneringen instinctief of het nou voor- of na die dag was. Het is en blijft dus een moment om bij stil te staan en dat kun je het beste doen door het leven te vieren:

24 november is Oud en Hartnieuw

Gewoon ieder jaar even stilstaan bij dit heugelijke, maar ook kritieke moment in mijn leven. Even denken hoe het had kunnen gaan, proberen na te gaan hoe het zo gekomen is en me gelukkig prijzen dat het bijvoorbeeld niet een maand of wat geleden gebeurde en de Intensive Care van het OLVG vol had gelegen met Corona patiënten, of dat daardoor de noodzakelijke hartoperatie keer op keer was uitgesteld.

Het is vandaag dus feest en dat vieren we in kleine kring met lekker, en toepasselijk, eten en drinken; hart ige taart en pleegzuster bloedwijn!

Van harte gelukgewenst met het leven