Croke Park flyover

U2 speelde gisteravond een thuiswedstrijd in het iconische Croke Park in Dublin. Dit gigantische stadion biedt plaats aan ruim 80.000 toeschouwers en wordt alleen gebruikt voor echt Ierse sporten, zoals Gaelic Football en Hurling. Voor voetbal en rugby hebben ze in Dublin weer een ander stadion, Lansdowne Road dat inmiddels opnieuw is gebouwd en nu het Aviva heet. Tijdens die verbouwing werden de huisregels van de GAA, de Gaelic Athletic Association, speciaal herschreven zodat de voetballers en de rugbyers van Ierland hun thuiswedstrijd op Croke Park konden spelen.

Croker is door de jaren heen flink verbouwd tot de imposante arena dat het nu is, met steile tribune rondom drie zijdes van het veld en een ouderwetse staantribune, Hill 16, achter de vierde zijde. Het lijkt dus op een gigantisch hoefijzer van vier ringen en dat maakt het uitermate geschikt voor concerten. U2 speelde er al in 1984, voor de Unforgettable Fire Tour en in 1987 was het de plek waar de Joshua Tree Tour landde.

Vertigo Tour

Ikzelf was er in 2005 toen U2 langskwam voor de Vertigo Tour, een historisch concert dat aan het einde een verrassende wending kreeg doordat Bono een Canadeze fan uit het publiek trok die vroeg of hij Party Girl mocht spelen met de band. Aldus geschiedde, de band was er totaal niet op voorbereid en het nummer ging ook moeizaam van start: “Are you nervous the Edge?” vroeg Bono nog, waarna een extatisch Croke Park het nummer overnam en Matt een ovationeel applaus gaf.

En nu, dertig jaar na de originele Joshua Tree tour, was U2 terug op Croke Park. Ik had er graag bij geweest, maar koos dit keer om U2 te combineren met een bezoek aan Berlijn. Dat werd een historische avond waar het plensde van de regen en een koude wind het Olympiastadion omtoverde tot een Duitse variant van Red Rocks. Maar deze week kreeg ik toch een beetje spijt toen ik op Facebook en Twitter al die vrienden en kennissen zag die in Dublin waren om U2 te zien, gelukkig hebben we internet en kon ik gisteravond via een paar live streams op Periscope toch het hele concert volgen.

Flyover

De verwachte verrassing aan het begin bleef uit, want U2 speelde ‘gewoon’ Bad en niet ‘A sort of homecoming’, maar even later gebeurde er toch iets unieks: tijdens ‘Where the Street have no Name’ vlogen er een aantal straaljagers over het stadion terwijl ze de lucht vulden met de Ierse driekleur. Op de social media verschenen al snel de eerst foto’s en filmpjes en dacht ik goed aan te doen om een duit in het zakje te doen door te vragen naar het type vliegtuig:

A flyover during Where the Streets have no Name over Croke Park. My question is ‘are these U2 spy planes?’ #U2TheJoshuaTree2017 #u2 pic.twitter.com/e3PXExs9cD

— Marcel Stephan (@GogmeUnited) 22 juli 2017

En gelukkig gebeurde precies waar ik op had gehoopt, want naast een aantal Twitteraars die me een like gaven en het bericht retweeten, was er natuurlijk ook een gare vliegtuigspotter die mijn licht ironische én retorische vraag serieus nam en me keurig op mijn plaats zette: de vleugels waren te kort, het U2 vliegtuig was alleen geschikt om op grote hoogte te vliegen én de Ieren hadden geen U2’s in hun bezit, waardoor het te kostbaar zou zijn om vier stuks vanuit de Verenigde Staten helemaal naar Dublin te laten vliegen…

Deze man komt ook uit Canada, is vader, bassist, ‘oenofiel’ en atheïst. Een ideale mix dus om president te worden van een Noord-Amerikaans land.

En zo ontdekte ik dat het maar goed was dat ik niet live in Dublin was, want dit soort kennis had ik anders nooit kunnen vergaren.

Volgend weekend speelt U2 twee keer in Johan Cruijff ArenA, daar ga ik dan weer wel naar toe, maar gelukkig is het dak dicht en hoeven we ons tijdens het concert niet bezig te houden met onbekende objecten in het zwerk…

Ter ere van het 30-jarig jubileum van The Joshua Tree is er een jubilieumversie uitgebracht van deze klassieker uit de pophistorie, op vinyl, op cd en als download. Absoluut de moeite waard, al is het alleen maar om de live registratie van het concert in Madison Square Garden in New York van 1987 waar de allermooiste uitvoering van ‘I Still Haven’t Found What I’m Looking For’ werd gespeeld.